Granik 334 p.n.e. – Issos 333 p.n.e.

Wczesną wiosną 334 roku p.n.e. Aleksander Macedoński, mający niewiele ponad 20 lat, ale wojowniczy i już doświadczony na polach bitew władca Macedonii, rzucił wyzwanie imperium perskiemu Achemenidów. Na czele kilkudziesięciotysięcznej armii wkroczył do Azji Mniejszej. Najpierw skierował się do Troi, gdzie oddał hołd bohaterom „Iliady” Homera. Potem wyruszył przeciwko wojskom perskich satrapów z zachodnich prowincji wspartym przez greckich najemników, które zebrały się nad rzeką Granik. Szalę na korzyć Aleksandra przeważył śmiały atak na perskie centrum i śmierć Mitrydatesa, zięcia Wielkiego Króla Dariusza III. Armia macedońska zajęła zachodnią część dzisiejszej tureckiej Anatolii i skierowała się ku Syrii. W listopadzie 333 roku p.n.e. pod Issos na obecnym pograniczu turecko-syryjskim zastąpił jej drogę Dariusz III z potężnymi siłami, ustawionymi w dogodnym do bitwy terenie. Aleksander znowu odważnie zaatakował przeciwnika i zmusił króla perskiego do panicznej ucieczki. Zdobył wrogi obóz, pojmał matkę Dariusza, żonę oraz dwie córki i syna. Wielkie zwycięstwo otworzyło mu drogę do podboju Egiptu. Tę historię zajmująco opisuje Michał Piekarski, znawca wojskowości starożytnej.